13: Ἡκτωρ και Ἀχιλλευς

Introductie

Na de dood van Patroklos was Achilles woedend en hij zinde op wraak. Op het slagveld gaat hij op zoek naar Hektor, die in eerste instantie van hem wegrent. Uiteindelijk wint zijn dapperheid het van zijn angst en gaat hij het gevecht met Achilles aan. Helaas loopt het niet goed met hem af...

Ὁ Ἀχιλλεύς, ὅμοιος τῷ τοῦ πολέμου θεῷ,

τῷ Ἕκτορι ἐπέλαζεν. Ὁ δὲ Ἕκτωρ ἐνόμιζε

μὲν ὅτι μένειν ὤφειλεν, ἀλλ’ ἐπεὶ τὸν Ἀχιλλέα

εἶδεν, ὅμως ἀπὸ τῆς πύλης ἔδραμεν, ὅτι ἔλιπεν

αὐτὸν τὸ θάρσος. Τρὶς μὲν ἔτρεχε περὶ τὸ τεῖχος,

ὁ δ’ Ἀχιλλεὺς ἐδίωκε αὐτὸν καὶ ἤλαυνεν. Οἱ δὲ

Τρῶες ἀπὸ τῶν τειχῶν κατέβλεπον καὶ νίκην

τοῦ Ἕκτορος ἤλπιζον.

Τέλος δ’ ἡ τοῦ Ἕκτορος ἀρετὴ τὸν φόβον

αὐτοῦ ἐξέβαλεν. Ὁ δὲ τῶν Τρώων ἥρως εἶπε

τῷ Ἀχιλλεῖ· «Οὐκέτι ἀναβάλλω τὴν μάχην.

Ἐγὼ μὲν μέλλω, εἰ ἀποκτείνω σε, τὸ σῶμά σου

Ἕλλησιν παρέχειν. Οὕτω δὲ πρᾶττε καὶ σύ.»

Ὁ δ’ Ἀχιλλεὺς εἶπεν· «Οὐκ εἰσὶν ὁμολογίαι

λέουσι καὶ ἀνδράσιν.» Αὐτίκα δ’ ἔβαλε τὸ δόρυ

ἀλλ’ οὐκ ἔτυχε τοῦ Ἕκτορος.

Ὁ δ’ Ἕκτωρ εἶπεν· «Σὺ μὲν ἄριστος Ἀχαιῶν εἶ,

ἐμοῦ δ’ οὐκ ἔτυχες. Νῦν δ’ ἀπόθνῃσκε, ἐπεὶ

διὰ σὲ πολλὰ ἐπάθομεν ἡμεῖς.» Ἀντέβαλε δὲ τὸ

δόρυ, ἀλλ’ ὁ Ἀχιλλεὺς τάχα τὴν ἀσπίδα ἀνέσχεν.

Αὖθις δ’ ὁ Ἀχιλλεὺς ἔλαβε τὸ δόρυ καὶ ἔβαλε.

Καὶ ἔτυχε μὲν τοῦ Ἕκτορος, αὐτίκα δὲ κατέπεσεν

ὁ τῶν Τρώων ἥρως.

Ὁ δὲ τῶν Ἕλλήνων ἥρως εἶπεν· «Ἀποκτείνειν

σε ἤθελον, ἐξ οὗ ἔμαθον ὅτι σὺ φονεὺς τοῦ

Πατρόκλου εἶ. Νῦν δ’ ἀπόθνῃσκε.» Ἐπεὶ

δ’ ἀπέθανεν ὁ Ἕκτωρ, ὁ Ἀχιλλεὺς ἔδησε

τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐκ τοῦ δίφρου καὶ τρὶς περὶ

τὸ τῆς Τροίας τεῖχος εἷλκεν.