16: Πυθια

Introductie

In de omgeving van Delphi zochten wat geitjes met hun herder naar voedsel. Ze ontdekten een kloof waar rook uit kwam en wanneer ze deze rook inademden, begonnen ze te trippen!

Αἴξ εἰμι, αἲξ ἐνθουσιαστική. Οἰκῶ ἐν τῇ τῶν

Δελφῶν χώρᾳ. Ἀεὶ δὲ ἐγὼ καὶ οἱ φίλοι μου σὺν

τῷ ποιμένι φορβὴν ζητοῦμεν ἐν τοῖς ὄρεσιν.

Ἐζητοῦμέν ποτε φορβὴν καὶ ἐξαίφνης εἴδομεν

χάσμα γῆς. Καπνὸς δ’ ἐκ τοῦ χάσματος ἔρρει·

ἦν δὲ τὸ πνεῦμα τοῦ Ἀπόλλωνος. Ἡμεῖς

δὲ βραδέως εἰς τὸ χάσμα κατεβαίνομεν.

Εἰσεπνέομεν δὲ τὸν καπνὸν καὶ αὐτίκα

ἐνθουσιαστικοὶ ἦμεν. Καὶ δὴ καὶ τὰ μέλλοντα

εἴδομεν διὰ τὸ τοῦ θεοῦ πνεῦμα. Ἐγελῶμεν

καὶ ἐπὶ πολὺν χρόνον ἐνταῦθα ἐμένομεν.

Ὁ δὲ ποιμὴν ἐζήτει ἡμᾶς καὶ ἐκάλει. Ἐπειδὴ

δ’ ηὗρεν, ἐσκόπει ἡμᾶς καὶ τέλος ἠρώτα·

«Ὦ θαυμάσιοι, τί δὴ ποιεῖτε; Δοκεῖτέ μοι

μεθύειν.» Ἡμεῖς δὲ «Μῆ, μῆ» ἐβοῶμεν καὶ

σφόδρα ἐγελῶμεν. Τότε καὶ ὁ ποιμὴν εἰς

τὸ χάσμα εἰσῆλθεν. Ἐπεὶ δ’ αὖθις ἀνῆλθεν,

μεθύειν ἐδόκει. Ἐνθουσιαστικὸς ἦν καὶ

σφόδρα ἐγέλα.

Ἔπειτα δὲ πολλάκις οἱ ἄνθρωποι εἰς τὸ χάσμα

κατέβαινον· εἰσέπνεον δὲ τὸν καπνὸν καὶ τὸν

θεὸν Ἀπόλλωνα ἐτίμων. Ἀλλ’ οἱ ἄνθρωποι οὐχ

ὅμοιοι ταῖς αἰξίν εἰσιν· πολλοὶ γὰρ αὐτῶν εἰς τὸ

χάσμα ἔπεσον καὶ ἀπέθανον. Νῦν δὴ ἀπόρρητόν

ἐστι καταβαίνειν εἰς τὸ χάσμα. Ἱέρεια δὲ μία

μόνον καθίζει ὑπέρ τοῦ χάσματος ἐπὶ τρίποδος·

ἐνθουσιαστική ἐστι καὶ τὰ μέλλοντα τοῖς

ἀνθρώποις φαίνει.

Νῦν δὲ καὶ ἐγὼ τὰ μέλλοντα γιγνώσκω·

διδάσκαλοι γὰρ μυρίοι ποτὲ μυρίοις τέκνοις

τὸ κλέος μου καταλέξουσιν.