21: Θαλης ὁ Μιλησιος

Introductie

De moeder van Thales is niet blij met haar zoon. Hoewel hij een beroemde en geleerde natuurfilosoof is, vindt het volk van zijn thuisstad Milete hem maar een rare vogel. Hij heeft het namelijk zo druk met naar de hemel staren, dat hij niet doorheeft wat er op aarde allemaal gebeurt.

Μήτηρ Ὦ Θαλῆς, ὅλος ὁ Μιλήσιος δῆμος

ἄτοπόν σε νομίζει.

Θαλῆς Αἰσχροὶ δὴ κακολόγοι σ’ ἔψευσαν. Εἰμὶ

γὰρ ὁ μέγας Θαλῆς, καὶ ὅλος ὁ δῆμός με σοφόν

τε νομίζει καὶ ἀγαθὸν καὶ ἀνδρεῖον. Ἐγὼ γὰρ

τὴν τοῦ ἡλίου ἔκλειψιν τὴν κλυτὴν προέλεξα.

Ἡ δὲ δὴ ἔκλειψις μάχην μακρὰν τῶν Λυδῶν

καὶ τῶν Μήδων ἔπαυσεν. Ἐκ δὲ τούτου πολλοὶ

ἄνθρωποί με μάλα θαυμάζουσιν. Μὴ οὖν

πίστευε τοῖς κακολόγοις, μῆτερ φίλη· μόνον

γὰρ κακοὺς λόγους λέγουσιν.

Μήτηρ Ἡ δ’ ἡμετέρα δούλη κατέλεξέ μοι

πρᾶγμα θαυμαστόν· ἐπεὶ δὲ εἶδε τὸ πρᾶγμα,

μάλ’ ἐγέλασεν. Σὺ γάρ ποτε διὰ τῆς νυκτὸς

τὰ ἄστρα ἐσκόπεις καὶ ὅλον τὸν νοῦν πρὸς

τὸν ὑψηλὸν οὐρανὸν εἶχες. Τὸ δὲ μέγα φρέαρ

πρὸ τῶν ποδῶν οὐκ εἶδες καὶ κατέπεσες εἰς

αὐτό. Ἡ δὲ δούλη εἶπεν· «Ὁ σὸς υἱὸς τὸν

μὲν οὐρανὸν σκοπεῖ, τὰ δὲ πράγματα τὰ ἐπὶ

τῆς γῆς οὐχ ὁρᾷ.»

Θαλῆς Γελοῖον δ’ ἐμοὶ οὐκ ἦν τὸ πρᾶγμα.

Ἀλλ’, ὦ μῆτερ φίλη, καὶ σὺ καταγελᾷς μου;

Μήτηρ Οὐ δῆτα ἔγωγε, ἀλλ’ ἀθλία εἰμί.

Πολλάκις μὲν γάρ σ’ ἐρωτῶ· «Πότε γαμεῖν

μέλλεις;» Σὺ δὲ ἀεὶ γελᾷς καὶ λέγεις· «Νῦν

οὐ καιρός ἐστιν· νέος γάρ εἰμι.» Ἐγὼ δὲ

σφόδρ’ ἐπιθυμῶ καλῆς τε νύμφης καὶ

πολλῶν ἐγγόνων. Πότε οὖν γαμεῖν μέλλεις;

Θαλῆς Ὦ μῆτερ ἀγαθή, νῦν οὐ καιρός ἐστιν·

γέρων γάρ εἰμι.