18: Servi

Introductie

Op weg naar het forum komt de slavin Lydia de slaaf Arcas tegen. Ze merkt op dat hij zo sterk is, dat hij vast de populairste slaaf in zijn huishouden is. Niets is minder waar. Een nieuwe slaaf, de dokter Agenor, loopt hem voortdurend te pesten omdat hij zoveel slimmer is dan Arcas. Daar weet Lydia wel raad mee!

Lydiam dominus in forum ire iusserat. Acta

diurna ibi legere debebat, deinde domum venire

et domino nuntia enarrare. Dominus semper

Lydiam mittebat, nam puella nuntia celerius

quam servi alii legere poterat et facilius memoria

tenere. In via Lydiam servus vidit. Servus amphoram

gravem portabat. Laete Lydiam salutavit. Dixit ea:

‘Salve, Arcas, onus grave portas!’ ‘Ita est. Domino

vinum emi,’ Arcas respondit, ‘facile autem graviora

onera tollere possum.’ Risit Lydia: ‘Multo fortior

es quam ego! Nonne fortissimus omnium es?

Nonne ceteri servi te amant, quod tu semper onera

gravissima eis portas?’


Arcas negavit: ‘Non omnes. Immo, nuper novum

medicum dominus emit. Servus, nomine Agenor,

vir pessimus est: hominem peiorem numquam

vidi. Eum dominus emit maiore pretio quam

nos omnes. Is ideo meliorem nobis se putat. Nos

omnes contemnit, me magis autem quam ceteros

servos. Omnium humillimum me putat, quod

onera portare officium mihi est. Quondam in

sermone cum servis aliis dixi: “Ego puto ...”

Agenor me interpellavit acerrima voce: “Putas?

Nihil tu putare potes, iumentum humanum!

Num cogitant muli? Etiam litteras legere difficilius

tibi est!” Omnes riserunt. Domino quidem de

verbis Agenoris narravi, sed is haud mihi credidit,

nam neminem Agenore fidiorem putat. Vitam

miserrimam ago. Fortasse fugere mihi prudentius

est.’ Lydia clamavit: ‘Minime! Multo lenius

Agenorem tractas! Ad pugnam eum provoca!

Fortior enim es. Etiam minimo momento vincere

eum potes.’