18: Servi
Voordat ik begin
Introductie
Op weg naar het forum komt de slavin Lydia de slaaf Arcas tegen. Ze merkt op dat hij zo sterk is, dat hij vast de populairste slaaf in zijn huishouden is. Niets is minder waar. Een nieuwe slaaf, de dokter Agenor, loopt hem voortdurend te pesten omdat hij zoveel slimmer is dan Arcas. Daar weet Lydia wel raad mee!
Lydiam dominus in forum ire iusserat. Acta
diurna ibi legere debebat, deinde domum venire
et domino nuntia enarrare. Dominus semper
Lydiam mittebat, nam puella nuntia celerius
quam servi alii legere poterat et facilius memoria
tenere. In via Lydiam servus vidit. Servus amphoram
gravem portabat. Laete Lydiam salutavit. Dixit ea:
‘Salve, Arcas, onus grave portas!’ ‘Ita est. Domino
vinum emi,’ Arcas respondit, ‘facile autem graviora
onera tollere possum.’ Risit Lydia: ‘Multo fortior
es quam ego! Nonne fortissimus omnium es?
Nonne ceteri servi te amant, quod tu semper onera
gravissima eis portas?’
Arcas negavit: ‘Non omnes. Immo, nuper novum
medicum dominus emit. Servus, nomine Agenor,
vir pessimus est: hominem peiorem numquam
vidi. Eum dominus emit maiore pretio quam
nos omnes. Is ideo meliorem nobis se putat. Nos
omnes contemnit, me magis autem quam ceteros
servos. Omnium humillimum me putat, quod
onera portare officium mihi est. Quondam in
sermone cum servis aliis dixi: “Ego puto ...”
Agenor me interpellavit acerrima voce: “Putas?
Nihil tu putare potes, iumentum humanum!
Num cogitant muli? Etiam litteras legere difficilius
tibi est!” Omnes riserunt. Domino quidem de
verbis Agenoris narravi, sed is haud mihi credidit,
nam neminem Agenore fidiorem putat. Vitam
miserrimam ago. Fortasse fugere mihi prudentius
est.’ Lydia clamavit: ‘Minime! Multo lenius
Agenorem tractas! Ad pugnam eum provoca!
Fortior enim es. Etiam minimo momento vincere
eum potes.’