22: Pictura

Holconius: Ecce, Selena mea, Lucius pictor adest.

   Arcessivi eum, quia novam picturam in triclinio

   cupimus.

Selena: Dic, Luci: quas picturas nostra in urbe

   fecisti? In cuius domo? Ubi opus tuum videre

   possumus?

Holconius: Cara stulta asella, Lucius pictor clarus

   Pompeiis est. Ubique plurima opera optima pinxit.

   

Lucius: Picturas meas vero homines laudant:

   contentus sum. Quomodo me parietem ornare

   iubetis? Utrum hortum amoenum floresque

   arboresque an fabulas deorum cupitis?

Selena: Nobis fabulam de dulci amore pinge, nam

   omnia vincit amor. Nuper pulcherrimam picturam

   Apollinis et Daphnes vidi, vel etiam pulchriorem

   picturam Pyrami: in pictura Pyramus ipse se

    gladio necat.

Holconius: Quid? Num nostros hospites miserrimis

   fabulis tristes facere cupis? Nova pictura ostendere

   debet viros fortes et arma, nam virtus in bello

   Romanos decet.

Selena: Minime mihi placet! Quis inter cenam

   sermones habere cupit de periculis pugnae, de

   crudelitate belli, de vulneribus, de sanguine?

Holconius: Uah! Nonne multus sanguis quoque

   in pictura Pyrami fluit?

Lucius: Cur iurgatis? Num coniungere sententias

   vestras difficile est? Qui deus bellum et arma

   protegit? Quem deum Romani patrem urbis suae

   vocant? At cui deae succumbit is etiam, quod amor

   eum quoque vincit? Sine dubio novistis fabulam

   de deo belli deaque amoris. Haud tristis fabula:

   omnes dei in Olympo de dolo mariti decepti valde

   riserunt. Ergo pingere Martis Venerisque amorem

   consilium meum est. Quid putatis? Placetne vobis?

Holconius: Optime! Quando incipere potes?