46: Flavii

Gershom: Utinam in patria essem! Vespasianus

   Imperator crudelis Romam duxit nos captivos,

   qui novum amphitheatrum quoddam

   aedificaremus. Nisi hic laboraremus, quisque

   nostrum nunc uxorem aliquam liberosque

   pulcherrimos haberet!

Ampliatus: Quid accidit?

Samuel: Cum Romani nobis diu tributa immensa

   imponerent, atque cogeremur Caesarem quasi

   Deum colere, constituimus pro libertate nostra

   bellum gerere. Aliquos per annos fortiter

   pugnavimus, sed frustra.

Gershom: Cum Ierusalem obsideretur, in urbe

   familia quaeque inopia cibi vexabatur. Multi

   cives fame perierunt, priusquam postremo

   urbs expugnata est.

Ampliatus: Nonne pacem cum Romanis cupivistis?

Samuel: Numquam! Haud quisquam Iudaeorum

   Romanis se dedidisset, nisi isti Ierusalem, urbem

   sanctam, perdidissent. Cum e templo sancto

   res sacerrimas rapuissent, omnia perdidimus

   neque quicquam nobis restabat!

Ampliatus: Num tota familia periit?

Gershom: Gratias ago Domino, quod quaeque

   mearum sororum adhuc vivit, quamquam

   Romani nos omnes interficere voluerunt.

   Amicus Ionathan, qui ipse totam familiam

   amiserat, sorores meas quasi suam familiam

   domo recepit. Nunc eae secure apud eum vivunt.

Ampliatus: Ille Ionathan verus amicus est. Et tu,

   Samuel? Quid tibi contigit post bellum contra

   Romanos?

Samuel: Nisi cum fratribus Romam ductus essem,

   nunc sacerdos in Ierusalem essem. Sed quodam

   die liberabimur atque in terram sacram

   redibimus.

Ampliatus: Utinam vobiscum ire possem! Laborare

   imperatori cuidam haud mihi placet!

Gershom: Terramne sacram videre cupis?

Ampliatus: Terram sacram sororesque tuas...

Gershom: Cum hoc amphitheatrum perfecerimus,

   sorores meae veteres erunt!

Ampliatus: Desinamus maerere. Quam celerrime

   hoc opus perficiamus!