25: Fullonia

Stephanus fullo servis mandata dederat. Dum

servi mandata prima perficiunt, dominus operis

progressum custodiebat. Stephanus vidit servos

vasa in via colligere et in aream portare. Audivit

servos vasa plena urinae in piscinam fulloniae

fundere. Deinde servos pedibus nudis in piscina

stare et vestes lavare iussit. Inter laborem

gravissimum servi assidue garriebant. Alius

dominum crudelem esse dixit, addidit alius

eum semper mandata sordida dare. Stephanus

sermonem servorum non bene excipere potuit,

sed servos suos eorum domino maledicere intellexit.

Clamavit: ‘Desinite garrire. Non mihi placet vos

garrire. Nisi desinitis garrire, poena gravissima

vobis manet.’ Servi intellexerunt se in periculo esse:

olim dominus crudelis servos, quorum verba eum

laeserant, vendiderat. Silentio servi tristes vestes

lavabant. Intravit serva, cui dixit Lysander: ‘Salve,

Hedone, nonne sentis nos silentio laborare? Iratior

hodie dominus est.’

Subito Stephanus clamavit: ‘Audivi vocem! Quis

erat? Cuius vocem audivi?’ Postquam servi diu

timide tacuerunt, Lysander respondit: ‘O domine,

ego dixi ehm ... ego dixi ehm ...’ Hedone celeriter

addidit: ‘Cunctos servos silentio laborare debere.

Ego enim conspexeram Lysandrum ceterosque

servos hodie lentius vestes lavare.’ Irata voce

Stephanus: ‘Melius laborate, humillimi servi.

Otiosis locus hic non est!’ Hedone dixit: ‘Scilicet

servi, quibus neque garrire neque carmina canere

licet, lentius laborant. Nonne scis id ubique et

semper accidere?’ Stephanus respondit: ‘Certe.

Ergo garrite et carmina canite, servi!’ Exiit. Lysander,

Hedone et ceteri servi riserunt. Dixit Hedone:

‘Dominus noster dives quidem est, sed stultissimus!’