39: Alea iacta est

Virgo Quare homines in foro tam anxii sunt?

Homo: Bellum civile iam coepit! Alea iacta est,

   ut Caesar Rubiconem flumen transiit. Certe

   hominibus in bello civili contra legiones Caesaris

   pugnantibus minima clementia praebebitur.

   In nostra civitate enim iam diu nimium iniuriae

   tulimus. Spero Caesarem cunctos senatores,

   superbiam luxuriamque ostendentes, ante

   oculos populi morte puniturum esse.

Virgo: Quid dicis? Num barbari sumus? Quid

   nostri senatores male fecerunt?

Homo: Omnia male fecerunt! Multitudo

   peregrinorum in civitate laborantium est

   ingens, dum nos, Romani, mercede egemus.

   Neque plebi pauperi senatus consilia prosunt,

   sed paucis civibus divitibus, nihil agentibus

   pro re publica. At Caesar, res magnas pro

   plebe praestans, omnes inimicos rei publicae

   interficiet!

Virgo: Verba tua de bello civili imminente me

   terrent, sed fabulae de virtute Caesaris, contra

   barbaros pugnantis, mihi valde placent. Nam

   saepe audivi miris de rebus in Gallia actis.

   Constat clementiam Caesaris in captos hostes

   esse maximam. Praeterea confirmatur speciem

   eius esse pulcherrimam. Mox ego videbo: intra

   paucos dies enim Caesar multa milia militum

   ducens Romam perveniet...

Homo: Quid speras? Nonne scis Caesarem iam

   antea Postumiam, Lolliam, Tertullam, Serviliam,

   Tertiam multasque alias feminas amavisse et

   sprevisse?

Virgo: Primum spero Caesarem sine sanguine,

   sine vi, sine violentia Urbem obtenturum esse.

   Deinde dux magnus me conspiciet, arcesset

   et amabit.

Homo: Spes tua inanis est. Senatores, Caesaris

   potestatem metuentes, portas urbis ei claudent.

   Ergo, bellum civile necesse est. Equidem

   Caesarem victurum esse spero. Aut Caesar

   aut nihil!