31: Scipio

Introductie

Wanneer Hannibal door de Carthaagse senatoren wordt teruggeroepen om Carthago te verdedigen, voorziet hij een bloedig eind van de oorlog. Hij besluit de Romeinse generaal Scipio uit te nodigen voor een vredesonderhandeling.

Hannibal a senatoribus Punicis ex Italia revocatus

est, quod Carthago a Scipione obsidebatur.

Paruit, quamquam censebat senatores consilium

pessimum cepisse. Cogitabat: ‘Mox bellum finitum

erit. Non ego, sed Scipio victoriam referet. Ultimum

proelium autem crudele erit et multi viri optimi

interficientur. Scipio fortasse assentiet, cum pax

ei offeretur.’ Ducem Romanum ad colloquium

invitavit.


In campo lato milites erant instructi, hinc Romani,

illinc Punici. Inter copias magnum spatium

apertum relictum erat. Ibi convenerunt Hannibal

et Scipio, duces maximi temporis sui, fortasse

omnium temporum. Dixit dux Punicus: ‘Ego sum

Hannibal, quem cives Romani plus omnibus ceteris

hostibus timent. A me frequenter in proeliis victi

estis. A me multa milia militum interfecta sunt.

A me ipsa Roma paene expugnata est. In solo Italiae

a duce nullo superatus sum. Nunc senex sum.

Pacem quam bellum malo. Tu iuvenis es. Hodie es,

sicut ego fui, cum victorias referre incepi. Et tu

certe victorias referre vis, et tu certe propter tuam

virtutem laudem merere vis. Intellego. Disce autem

a me victorias in proeliis breves esse, sed pacem

esse perpetuam. Perpetuam laudem ergo merebis,

si pacem feceris cum me, hoste perpetuo Romae.’


Scipio respondit: ‘Victorias in proeliis breves esse a te

vero didici. Tu enim proelia quidem, sed non totum

bellum vincere potuisti. Tum demum bellum finitum

erit, cum victoria relata erit in proelio ultimo.’